Deze column is ook gepubliceerd op managementsite.nl.

Als twee culturen elkaar ontmoeten begint het met het stellen van vragen

Vanaf mijn tiende jaar droomde ik ervan om ontwikkelingswerker te worden. Maar zoals zo vaak: het is anders gelopen. We zijn nu 45 jaar verder en in plaats van een bestaan in het buitenland op te bouwen heb ik 32 jaar binnen de zakelijke dienstverlening in Nederland gewerkt. De laatste 15 jaar hield ik me als manager en coach – naast andere zaken – bezig met het ondersteunen van mensen en teams. Ook een soort ontwikkelingswerk dus. En toch bleef het kriebelen…

Twee jaar geleden ben ik als zelfstandig professional verdergegaan en me volledig gaan richten op ontwikkelen van onbenut potentieel binnen organisaties. Hiermee was ook het moment aangebroken om mijn droom en werk te combineren, omdat ik de vrijheid en ruimte kreeg om opdrachten in het buitenland uit te gaan voeren. Dat doe ik inmiddels voor Agriterra en Women on Wings. En wat is dat bijzonder en verrijkend om te doen! Ik word als expert ‘ingevlogen’ en mag in vijf dagen een opdracht uitvoeren binnen mijn expertisegebied: HRM en organisatieontwikkeling.

Ik voel mij expert op mijn vakgebied, maar ik denk niet dat de mensen in Vietnam, India of Kenia daar altijd op zitten te wachten. Onze organisatieprincipes hebben weliswaar tot een hoge welvaart geleid, maar ook tot individualisme, consumptieverslaving, milieuvervuiling, onnodige protocollen en bureaucratie. Na 1960 stijgt de welvaart in Nederland, gemeten in harde guldens, maar delft welzijn het onderspit, zo schrijft het Centraal Bureau voor de Statistiek in het onlangs verschenen boek ‘De kwetsbare welvaart van Nederland’, het resultaat van een jarenlang onderzoeksproject waaraan verschillende universiteiten hebben meegewerkt.

Dat betekent dan ook dat we onze oplossingen niet zonder meer kunnen vertalen naar andere culturen en dat het voor mij de uitdaging is om aan te sluiten bij wat daar belangrijk is en gewenst is. Maar hoe doe ik dat? Hoe kan ik in vijf dagen toegevoegde waarde leveren aan de mensen waar ik mee samenwerk in het buitenland? Het dwingt me om uit mijn comfortzone (mijn expertise) te stappen. Te zoeken dat wat nodig is en aan te sluiten bij wat al aanwezig is.

In al mijn opdrachten hanteer ik daarom de principes van Nieuw Organiseren: waardetoevoeging, vertrouwen, verbinding en verantwoordelijkheid.

Deze principes zijn voor mij leidend en helpen me om samen met de opdrachtgevers te zoeken naar passende en werkende manieren om resultaat te boeken. Nieuw Organiseren betekent dat je begint bij wat je wilt bereiken en wat de waarden zijn die je daarbij wilt hanteren. Het begint bij je ambitie, je droom of hoe je het ook maar wilt noemen; bij wat je drijft en wat je inspireert en wat je belangrijk vindt. Blijf dicht bij je intuïtie, expliciteer je ambitie en je waarden en zoek van daaruit de verbinding met anderen.

Goed luisteren en krachtige vragen stellen zijn belangrijker dan het etaleren van mijn eigen deskundigheid. In die zin wijkt mijn werk daar niet wezenlijk af van wat ik hier in Nederland doe. Al is het daar wel ingewikkelder omdat voor beide partijen Engels niet de native language is of nog lastiger: als je met een tolk moet werken.

Als twee culturen elkaar ontmoeten valt mij op dat het stellen van vragen heel verrijkend is voor beide partijen.

Het lijkt op omdenken in het kwadraat of een spel zonder dat je de spelregels kent. Elkaar echt willen begrijpen is voorwaarde. Alles wat gebeurt is dan verrassend en geeft iedereen waardevolle informatie. En ik ben ervan overtuigd dat wij eigenlijk meer kunnen leren van de andere culturen dan zij van ons…

Als je versneld wilt oefenen met de principes van Nieuw Organiseren zou ik je willen adviseren om aan het werk te gaan in andere culturen. Prachtig om te doen en een hele mooie ervaring om mee te nemen naar je eigen organisatie!